هوا بارانی است. سردی هوا از هُرم نفس ها پیداست. چهارشنبه ششم دی،محفل کانون ادبی به جمع مشتاقان مزین می شود. طبق معمول اولین افراد جوانان فهیم کانون به دنبال جور کردن وسایل مربوطه.سیستم رایانه که باید از اتاق معاون آموزشی اداره! سیم هایش را قطع کنند و با تجهیزات دیگر مثل موس و کیبرد(آخر نفهمیدیم که بالاخره کی برد؟) را به سالن انتقال می دهند.
بعدش هم زنگ تلفن همراه معاون:
*الو
** می شه پسورد سیستم را بگید؟
*ای به چشم بزنید دویستو ده ...
مجری برنامه از راه می رسد. به اتفاق هم به سالن می آییم.سلام و خوش و بشی و بعد هم
جلسه با غزل خوانی خانم رضایی شروع می شود:
صلاح کار کجاو من خراب کجا ببین تفاوت ره کز کجاست تا بکجا
...
و سپس:
بچه ها یکی یکی شعرشان را می خوانند و بعد هم نقدی نه چندان پُر
طبق معمول سه گانی یکی از موضوعات داغ مجلس می شود:
تاجیک زاده باسبک خاص شعر خوانی که قابل تحسین است، پشت تریبون :
هر بامـداد از دامـنم خونابه می ریزد...
شرق پر از اندوه و رسـوایم،
امّا خیالی نیست... -من- خورشـید می زایم!
...
بعد هم ...
میرآقایی به توضیح و تفسیر شعر سه گانی و هایکو، که این شعرهای خانم تاجیک زاده هایکو می باشد نه سه گانی.
البته ناگفته نماند که قبلاً هم بین علمای حاضر در جلسه بر سر این قالب نام اشنا صحبت ها رفته است و اینکه آقای فلان، این قالب شعر را قبول دارد یا ندارد .بماند انشاالله در فرصتی دیگر به آن خواهیم پرداخت.
یکی دیگر از افراد حاضر در جلسه مثنوی ای در رثاء حضرت سید الشهداخواندند که قابل تامل بود و بار معنایی و تاریخی خوبی را از تاریخ تشیع بیان می کرد."رحیمیان" سراینده این مثنوی که بقول خودشان قالب آن "مثنوی غزل" است- که انشاالله در فرصتی به آن خواهند پرداخت-نمای خوبی از رشادت های عاشورا و حوادث تاریخی بعد از آن به نمایش گذاشتند.
در پایان نیز رباعی "وهاج" یکی از اعضاء جدید کانون که بیشتر در همین قالب و البته سپید هم شعر می سرایند را تقدیم می کنیم:
با زلزله نگاهت اعجاز شود
هرخاتمه ای دوباره آغاز شود
پس لرزه ی چشمان قشنگت کافیست
تا در دل آسمان گسل باز شود
حق یارتان باد
تندیس های بهار ی شکوفه کرد