شعر اول:شعری از خانم کاشانی
شعر دوم:غزلی از ایوب شجاعی
شعر ها در ادامه مطلب
در مدح حضرت ختمی مآب صلوات الله علیه محتشم کاشانی
از بس که چهره سوده تو را بر در آفتاب
بگرفته آستان تو را بر زر آفتاب
از بهر دیدنت چو سراسیمه عاشقان
گاهی ز روزن آید و گاه از در آفتاب
گرد سر تو شب پره شب پر زند نه روز
کز رشگ آتشش نزند در پر آفتاب
درباره
شعر , شعر از شاعران ایرانی , شعر های موضوعی , عاشقانه , عرفانی و تصوف , قالبهای شعری , قصیده ,
لیله الاسری
شاعر : سعدی
ماه فروماند از جمال محمد
سرو نروید باعتدال محمد
قدر ملک را کمال و منزلتی نیست
در نظر قدر با کمال محمد
وعده دیدار هر کسی بقیامت
لیله الاسری شب وصال محمد
آدم و نوحو خلیل و عیسی و موسی
آمده مجموع در ظلال محمد
عرصه دنیا مجال همت او نیست
روز قیامت نگر مجال محمد
شمس و قمر بروز حشر نتابند
نور نتابد مگر جمال محمد
وانکه پیرایه بسته جنت و فردوس
بوکه قبولش کند بلال محمد
شاید اگر آفتاب و ماه نتابند
پیش دو ابروی چون هلال محمد
چشم مرا تا بخواب دیده جمالش
خواب نمیکرد از خیال محمد
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی
عشق محمد بس است و آل محمد
آن جا را نمی دانم اما ،
اینجا تا پیراهنت را سیاه نبینند باور نمی کنند
چیزی از دست داده باشی...
"احمد شاملو"
در شبستان وجودم غزلی جا مانده
یاد تو در دل دیوانه ی شیدا مانده
همه شب کنج بیابان وجودم ای گل
دل مجنون به سر کوچه ی لیلا مانده
یا که شاید اگر از روی تو من بیخبرم
جرم چشم است که در پشت درت وا مانده
ترسم این بود که پلکی بزنم رد بشوی
غافل از اینکه کنارم بت رعنا مانده
تو نرفتی که من از غصه ی تو پیر شوم
این دل هرزه در این پیچش دنیا مانده
و تویی منتظر این دل دیوانه ی من
که به امید وصال تو مسیحا مانده
ایوب شجاعی یکی ازاعضاء کانون ادبی
خواب می بینم
درختانِ دم کرده از احساس را
و مردی را که هیچکس دوست نداشت
در اندوه دلم خانه ساخته بود
و فاصله ای که بین من و او اردو زده بود
عجب شبهای طاقت فرسایست
بهانه ای
برای گریستن های بی بهانه ام
تمام کنعان را گریسته ام
به اندازه ی تنهایی مریم
و به اندازه ی بغض های گل سرخ
کاش می آمدی
و تنهایی ام را تکیه گاه بودی
شعر از خانم فاطمه طاری یکی از اعضاء کانون این شعر در جلسه سی و هشتم قرائت شد
باور کن.....
باور کن کنار دریا روی ماسه های ساحل
عکس تو با غم کشیدم توی اون خیال باطل
توی اون خواب و خیالم تو فقط بودی کنارم
چشم های تو مال من بود ، سایه تو هم کنارم
چشم های تو مال من بود اما قلبت جای دیگه
می دونم دروغ نمی گی،اما چشمات اینو میگه
می دونی بازم چی می گه ، می گه تو نیستی کنارم
ای پناه بی کسی هام این رو من باور ندارم
این رو من باور ندارم که نگام برات غریبه است
من پر از بغضم و فریاد تو خیالت جای دیگه است
باور کن چشمای من رو چشمایی که هست به راهت
باور کن دلتنگی هام رو غزلی که هست به یادت
باورکن عزیزم این رو ، خاطراتت روبه رومه
یعنی تو نمی دونی که زندگیم بی تو حرومه؟
چشم من دریای اشکه بغض من هم پر فریاد
من تو این تاریکی شب نبردم چشم هات رو از یاد
می دونم پناه قلبم تو یه روز میای دوباره
اون روزی که چشمای من دیگه هیچ سویی نداره
می دونم میای و میگی که چه اشتباهی کردم
چشمامو بستم و رفتم عشق تو قربونی کردم
قسمتم این بوده اما دیگه هیچ ترسی ندارم
باورم کن ماه شبهام بی تو هیچ نوری ندارم
فاطمه اردستانی از اعضاء فعال کانون این شعر در جلسه سی و هشتم قرائت شد
اطلاعات کاربری
معرفی کانونلینک دوستان
آمار سایت